De traumahelikopter mag gerust het beste onderdeel van iemands slechtste dag genoemd worden. We hopen hem allemaal nooit nodig te hebben – maar wat een reddende engel is het wanneer hij wél nodig is.
De traumahelikopter vierde dit jaar zijn 25-jarig bestaan in Nederland. Hoewel er in de jaren ’60 proeven gedaan zijn met de inzet van helikopters voor vervoer van verkeersslachtoffers werd dit pas in 1995 een vast onderdeel van hulpverlening. De ANWB en GG&GD Amsterdam zetten toen voor het eerst een traumahelikopter in. Inmiddels telt Nederland vier vaste helikopters met Mobiel Medisch Teams. Deze vallen nog steeds onder beheer van de ANWB. Er zijn daarnaast nog andere helikopters op reserve en grensoverschrijdende inzet van onder meer de Duitse traumahelikopters.
Belangrijke taak
De helikopters worden 24 uur per dag ingezet. Ze gaan naar uiteenlopende meldingen; variërend van bedrijfsongevallen, ernstige verkeersongevallen tot inzet bij calamiteiten. De drie belangrijke criteria zijn hierbij: gaat het om acute risico’s voor de ademhaling, bloedsomloop en luchtweg? In zo’n geval kan de helikopter ingezet worden. In tegenstelling tot wat veel mensen denken vliegt de patiënt vaak niet mee met de helikopter – de inzet is vooral bedoeld om snel een árts ter plaatse te krijgen. Deze hebben een grotere medische kennis en handelingsbevoegdheid dan regulier ambulancepersoneel. Vaak worden mensen dan alsnog per ambulance vervoerd. Het luchtvervoer is met name van toepassing wanneer er veel tijdswinst te behalen is; het eerste ‘gouden uur’ na een trauma is bepalend voor de overlevingskansen.